Συνολικές προβολές σελίδας

Σάββατο 31 Αυγούστου 2013

H προληπτική δαιμονοποίηση της Συρίας… ανοίγει τις πύλες της κόλασης στη γειτονιά μας

Του Νίκου Κλειτσίκα

Τα τύμπανα του πολέμου ηχούν στην περιοχή μας, τα ΜΜΕ κι οι δημοσιογράφοι ανέλαβαν το καθήκον να προετοιμάσουν την κοινή γνώμη για την "κακή" Συρία και τον...
"δικτάτορα" Άσσαντ, κυβέρνηση κι αξιωματική αντιπολίτευση αποσιωπούν την άμεση εμπλοκή της πατρίδα μας σε έναν πόλεμο, ως αβύθιστο αεροπλανοφόρο: πλήρης παραχώρηση εθνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου, η Σούδα κέντρο των επιχειρήσεων.

Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013

Αποτομή της τιμίας κεφαλής του Προδρόμου

Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Κωνστάνταρος,
Ιεροκήρυξ της Ι.Μητροπόλεως Κονίτσης

Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει όσο θα έπρεπε την σημασία της αποτομής, του μαρτυρίου δηλ. του Τιμίου Προδρόμου. Βεβαίως η Εκκλησία μας, με τη συγκεκριμένη εορτή και τα αναγνώσματα, τόσο το Ευαγγελικό (Μαρκ. ΣΤ ΄ 14 – 30), όσο και το Αποστολικό (Πραξ. Αποστ. ΙΓ ΄ 25 – 32), μας δίνει να κατανοήσουμε μέσα στο ιστορικό πλαίσιο, την μεγάλη μορφή του Βαπτιστού. Το γεγονός της αποτομής είναι συγκλονιστικό και γι’ αυτό, παρά το ότι το γνωρίζουμε, είναι ανάγκη για ακόμα μία φορά να το μελετήσουμε......

Τετάρτη 14 Αυγούστου 2013

Η αργία της Κυριακής και η δική μας αντίδραση!

Αναρτούμε την εγκύκλιο που εκδόθηκε πριν από λίγες μέρες από το Σεβ. Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ.κ. Νικόλαο για την κατάργηση της αργἰας της Κυριακής. Οι τρόποι αντίδρασης που προτείνει κινούνται μέσα στα όρια της χριαστιανικής δυναμικής αντίδρασης. Μίας αντίδρασης πρωτίστως πναυματικής, ταυτοχρόνως και δυναμικής. Μία ακόμα φωνή Ιεράρχη στο κατρακύλισμα της Πατρίδας μας. Διαβάστε την με προσοχή:

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ


Πρωτ. 808
Ἀριθμ.
Διεκπ. 417/1-8-2013


Κυριακὴ 4 Αὐγούστου 2013

Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ   85Η

Πρὸς τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἤδη βρισκόμαστε στὴν περίοδο τοῦ Δεκαπενταυγούστου καὶ καθὼς καθημερινὰ ψάλλουμε τοὺς κανόνες τῆς Παρακλήσεως στὴν Παναγία μας, ὁ πόνος καὶ ἡ ἐλπίδα ἐναλλάσσονται στὴν καρδιά μας.

Κυριακή 11 Αυγούστου 2013

Αντάρτες στη Συρία...

Το κείμενο -είδηση που ακολουθεί συγκλονίζει. Ευχαριστούμε το Θανάση που μας το έστειλε. Στη Συρία η εμφύλια σύρραξη οδηγεί στον εξαφανισμό των χριστιανικών πληθυσμών από τη μία πλέυρά και στον φανατισμό των ακραίων ισλαμιστών από την άλλη πλευρά. Η είδηση αυτή θα πρέπει για μία ακόμα φορά να μας κάνει να στραφούμε έντονα στο Θεό. Αν δεν προσευχηθούμε με πόνο και πίστη στον Κύριο και Θεό μας, τότε αλήθεια τι θα μπορέι να μας προστατέψει από την άνοδο των φανατισμέων αλλοθρήσκων; Όταν δήμαρχοι κόπτονται για τα δικαιώματα ανάλογων ομάδων, όταν πολιτικοί νομοθετούν αθέους νόμους, όταν οι υποψήφιοι κυβερνήτες της πατρίδας μας προωθούν /ο,τι πιο ανήθικο υπάρχει, όταν μία κοινωνία κοιμάται μακράν νυχτωμένη, όταν η δήθεν πολιτισμένη Ευρώπη υποστηρίζει την άνοδο των φανατισμέων εξεγερμένων, τότε ΜΟΝΟ ο Θεός μπορεί να βάλει το χέρι Του.
Διαβάστε την είδηση, από μάρτυρα αξιόπιστο:

 Ο 34χρονος Γάλλος Jonathan Alpeyrie φωτορεπόρτερ του πρακτορείου Polaris κρατήθηκε όμηρος από τους αντάρτες στη Συρία για 81 ημέρες μετά την απαγωγή του στις 29 Απριλίου 2013.

Παρασκευή 9 Αυγούστου 2013

Τα φιδάκια της Παναγίας

Στο Ναό της κοιμήσεως της Θεοτόκου στο χωριό Μαρκόπουλο της νότιας Κεφαλονιάς, 25 χλμ από το Αργοστόλι, συμβαίνει κάθε χρόνο, από τις 6 έως τις 15 του μήνα Αυγούστου, ένα θαυμαστό γεγονός που οι κάτοικοι έχουν συνδέσει με την εικόνα της Παναγίας.
Στην κατάφυτη πλαγιά όπου είναι κτισμένο το χωριό συνέβη πριν πολλά χρόνια το θαύμα που σχετίζεται με την εικόνα της Παναγίας.

Τα 500 ονόματα της Παναγίας και οι συμβολισμοί τους

Αμέτρητα είναι τα ονόματα, ή «Θεοτοκωνύμια» όπως λέγονται, που έχει δώσει ο λαός στην Παναγία. Μέχρι στιγμής υπολογίζεται πως ξεπερνούν τα 500. Άλλα βγαλμένα από ύμνους, άλλα από τον τόπο που βρίσκεται κάποιος Ναός ή Μοναστήρι κι άλλα εξαιτίας του τρόπου που έχει αγιογραφηθεί. Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, είτε νησιωτική είτε ηπειρωτική, απαντώνται εφευρετικά και παράξενα ονόματα της Παναγίας.

Η Παναγία μεσιτεύει ακατάπαυστα για όλους μας.


Όλα τα βλέμματα και οι καρδιές, τούτες τις δίσεχτες ημέρες, ικετευτικά, παρακλητικά στρέφονται στο καλοκαιριάτικο αυγουστιανό Πάσχα. 
Τον Δεκαπενταύγουστο . Στον ζωηφόρο θάνατο, στην αθάνατη Κοίμηση της Κυρίας Θεοτόκου. Συντονισμένα και τα πόδια μας –έστω και βαρυφορτωμένα από την ένοχη συνείδησή μας, την οικονομική δυσπραγία και τα όποια ασήκωτα βάρη της καθημερινότητας-μας οδηγούν ανεπίστροφα μπροστά στην θαυματουργική εικόνα, για να αποθέσουμε στα αγιασμένα πόδια της τον οφειλόμενο σεβαστικό ασπασμό μας.

Πως αλλάζει η ζωή τελικά! Μια ιστορία που σίγουρα αξίζει!

Ήταν μια οικογένεια όπου για πολλά χρόνια ζούσε κάτω από τα όρια της φτώχειας, στα όρια της εξαθλίωσης. Όλοι προσπαθούσαν για το καλύτερο, μα οι κόποι τους δεν ανταμείβονταν…
Συνολικά ήταν 4 άτομα. Ένας πατέρας, μία μητέρα και τα δύο παιδιά τους. Το ένα ήταν αγόρι και το άλλο κορίτσι, 14 ετών και 12 αντίστοιχα. Τα δύο παιδιά ήταν στεναχωρημένα πολύ βλέποντας την κατάσταση όλη και όχι μόνο την αισθηματική. Το αγόρι ήταν πολύ ευαίσθητο σε πολλά θέματα. Ήταν έξυπνο και δημιουργικό. Όμως δεν άντεχε με αυτά που έβλεπε το καημένο και αρρώστησε βαριά. Έπαθε κατάθλιψη και σοβαρά προβλήματα. Ένιωθε συνεχώς κουρασμενος και στεναχωρημένος. Όποιος τον έβλεπε διέκρινε ένα χάος μέσα στο βλέμμα του. Οι γιατροί, όσοι καταδέχτηκαν βέβαια να έρθουν χωρίς πληρωμή, διότι οι γονείς δεν είχαν χρήματα. Οι γιατροί ήταν μαθητευόμενοι, νέοι στην δουλειά αλλά είχαν το βλέμμα ενός έμπειρου. Στα μάτια των τριγύρω ανθρώπων φαινόντουσαν λυτρωτές αν κατάφερναν να σηκώσουν το παιδί και να το κάνουν να τρώει, να μιλά και να περπατά.

Όταν περάσουν οι δοκιμασίες, τότε θα δεις πώς η θαυμαστή πρόνοια του Θεού σε φύλαγε προσεκτικά!

π. Σωφρονίου Σαχάρωφ
Η οδός του χριστιανού σε γενικές γραμμές είναι τέτοιας λογής.

Στην αρχή ο άνθρωπος προσελκύεται από το Θεό με τη δωρεά τής χάρης, κι όταν έχει πια προσελκυσθεί, τότε αρχίζει μακρά περίοδος δοκιμασίας. Δοκιμάζεται η ελευθερία του ανθρώπου και η εμπιστοσύνη του στο Θεό, και δοκιμάζεται «σκληρά».

Στην αρχή οι αιτήσεις προς το Θεό, μικρές και μεγάλες, ακόμη και οι παρακλήσεις πού μόλις εκφράζονται, εκπληρώνονται συνήθως με γρήγορο και θαυμαστό τρόπο από το Θεό.

Όταν όμως έλθει η περίοδος της δοκιμασίας, τότε όλα αλλάζουν και σαν να κλείνεται ο ουρανός και να γίνεται κουφός σ’ όλες τις δεήσεις.

Ο Θεός εγκαταλείπει τον άνθρωπο;… Είναι δυνατό αυτό;…

Η εμφάνιση της Θεοτόκου στον γ. Παΐσιο

-Γέροντα,ποιά εικόνα της Παναγίας την αποδίδει περισσότερο;        
-H Παναγία η Ιεροσολυμίτισσα,μια φορά την είδα εκεί στο Καλύβι στην Παναγούδα,αν σου το πω σε πόσους θα το πεις;                    
-Σε κανέναν Γέροντα.  

Θεοτόκος,Παναγία,Μήτερ του Θεού,Η Χαρά των Χριστιανών! Φώτης Κόντογλου

Η Παναγία είναι το πνευματικό στόλισμα της ορθοδοξίας. Για μας τους Έλληνες είναι η πονεμένη μητέρα, η παρηγορήτρια κ' η προστάτρια, που μας παραστέκεται σε κάθε περίσταση.
Σε κάθε μέρος της Ελλάδας είναι χτισμένες αμέτρητες εκκλησιές και μοναστήρια, παλάτια αυτηνής της ταπεινής βασίλισσας, κι' ένα σωρό ρημοκλήσια, μέσα στα βουνά, στους κάμπους και στα νησιά, μοσκοβολημένα από την παρθενική και πνευματική ευωδία της. Μέσα στο καθένα από αυτά βρίσκεται το παληό και σεβάσμιο εικόνισμά της με το μελαχροινό και χρυσοκέρινο πρόσωπό της, που το βρέχουνε ολοένα τα δάκρυα του βασανισμένου λαού μας, γιατί δεν έχουμε άλλη να μας βοηθήσει, παρεκτός από την Παναγία, «άλλην γαρ ουκ έχομεν αμαρτωλοί προς Θεόν εν κινδύνοις και θλίψεσιν αεί μεσιτείαν, οι κατακαμπτόμενοι υπό πταισμάτων πολλών».

Πες με το νου σου «Ελέησέ με, Θεέ μου», και ολοκληρώθηκε η προσευχή σου.

«Και πώς είναι δυνατό, λέγει, άνθρωπος κοσμικός, που είναι προσηλωμένος στο δικαστήριο, κάθε τρεις ώρες της ημέρας να προσεύχεται και να τρέχει στην Εκκλησία; Είναι δυνατό και πολύ εύκολο. Γιατί, κι αν δεν είναι εύκολο να πας στην Εκκλησία, καθώς στέκεσαι εκεί μπροστά στις πόρτες κι είσαι προσηλωμένος στο δικαστήριο, είναι δυνατό να προσευχηθείς. Γιατί δε χρειάζεται τόσο φωνή, όσο σκέψη, ούτε έκταση των χεριών, όσο τεντωμένη ψυχή, ούτε κάποια στάση, αλλά πίστη.

Γιατί κι αύτη η Άννα δεν εισακούστηκε επειδή έβγαλε δυνατή και μεγάλη φωνή, αλλ' επειδή φώναξε δυνατά μέσα στην καρδιά της. Γιατί «η φωνή της δεν ακουόταν» (Α' Βασ. /, 13), λέγει, αλλά την άκουγε ο Θεός.

Διάλογος Ἁγίου Ἀνδρέου διά Χριστόν Σαλοῦ μέ ἕναν ὁμοφυλόφιλο

Ο ακόλαστος ευνούχος

Ενώ καθόταν μπροστά στην είσοδο (ο όσιος Ανδρέας ο δια Χριστόν Σαλός), πλησίασε κάποιος νεαρός ευνούχος, θαλαμηπόλος ενός πλουσίου. Το πρό­σωπό του ήταν ρόδινο και το δέρμα του λευκό σαν χιόνι. Ήταν ωραίος, μάλλον ξανθός, υπερβολικά μαλθακός και μύριζε από μακριά αρώματα. Με τον Επιφάνιο ήσαν πολύ αγαπημένοι, ήσαν γείτονες και συνομήλικοι. Κρατούσε στο χέρι τριάντα χουρμάδες που φαίνονταν σαν ξερά σύκα. Βλέποντας τον όσιο γυμνό, απόρησε και ρώτησε ταραγμένος:
- Αγαπημένε μου Επιφάνιε, ποιός είναι αυτός; Γιατί γυρίζει γυμνός μέσα στο αφόρητο κρύο και μοιάζει θαλασσοδαρμένος;
- Δεν ξέρω, φίλε μου, τι να σου πω. Τον νου του πάντως τον έχει αιχμαλωτίσει ο πονηρός και γυρίζει σαν τρελλός. Γι' αυτό όλοι οι δαιμονισμένοι γυρίζουν με σχισμένα ρούχα, χωρίς να αισθάνωνται το κρύο ή τον καύσωνα.

Ὁ ἀνήφορος τοῦ Αὐγούστου:

Ἡ ἀλληλοπεριχώρηση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί τῆς Παναγίας
μεταμορφώνουν καί ἀνυψώνουν τόν ἄνθρωπο σέ κατά χάριν Θεό
(Μέσα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή καί τήν ὑμνολογία μας ) 

                                     
του ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

 

¨Σταυρς πντων τν καλν, παρεκτικς καθορται, προσκυνομενος, καπσα κτσις, ἑορτζει ν χαρᾷ, φωτιζομνη χριτι, τοῦ ἐν ατβουλσει, ἀνυψωθντος Θεοῦ ἡμν¨.( ζ΄ὠδή τῆς ἑορτῆς τῆς προόδου τοῦ Τιμίου Σταυροῦ)

¨Παρθενικς κ νεφλης σε τεχθντα, κασρκα γενμενον, καπρς τὸ ὄρος Θαβρ, μεταμορφομενον Κριε, κατνεφλῃ, τφωτεινσε περικυκλομενον, φωντοΓενντορος, ἀγαπητν σΥἱόν, τν μαθητν συμπαρντων σοι, σαφς δλου, ὡς μοοσιον καὶ ὁμθρονο¨.(Ἀπό τούς Αἴνους τῆς Μεταμορφώσεως)

Ἀπ΄ ἀρχῆς  τῆς περιόδου τῶν παρακλήσεων τοῦ  Δεκαπενταυγούστου πρός τήν Ἁγνήν καί Καλήν Παναγία μας, ὁ Υἱός της καί Μεσσίας Ἰησοῦς Χριστός στέλνει στούς πιστούς Ὀρθοδόξους ἁπλόχερα τήν Ἄκτιστη Χάρη Του[1]. Ἡ εἰρήνη τῆς καρδιᾶς[2], ἡ καθαρότητα τῶν λογισμῶν καί τά δάκρυα τῆς μετανοίας καί εὐχαριστίας,  εἶναι τά πλέον χαρακτηριστικά  γνωρίσματα αὐτῆς τῆς πνευματικῆς εὐωχίας στήν διάρκεια τῶν παρακλήσεων.