Το μεγάλωμα ενός παιδιού δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση και αυτό είναι κάτι που το αντιλαμβάνεσαι μόνο όταν γίνεις η ίδια μαμά. Πόσες φορές δεν έχετε θυμηθεί τα λόγια των μαμάδων σας, όταν σας έλεγαν «κάποτε θα γίνεις κι εσύ μαμά και θα με καταλάβεις». Ναι, τώρα που έχετε δικά σας παιδιά τις καταλαβαίνετε και αναγνωρίζετε όλα όσα έκαναν, για να σας μεγαλώσουν.
Υπάρχουν, όμως, και κάποιες μαμάδες, που έχουν να αντιμετωπίσουν περισσότερες δυσκολίες.
Μαμάδες, που τα παιδιά τους έχουν κινητικά, διανοητικά ή ψυχολογικά προβλήματα. Μαμάδες, που δεν έχουν ακούσει ούτε μια φορά τη λέξη «μαμά» από τα χείλη των παιδιών τους και ενδεχομένως να μην την ακούσουν ποτέ. Μαμάδες, που μεγαλώνουν τα παιδιά τους με απεριόριστη αγάπη και αξιοπρέπεια σε μια χώρα που, ας μη γελιόμαστε, δεν στέκεται καθόλου στο πλευρό τους.
Σε αυτές τις μαμάδες αξίζει όλοι μας να υποκλινόμαστε:
Επειδή άκουσαν τα χειρότερα από το στόμα των γιατρών, αλλά κατάφεραν να μαζέψουν τα κομμάτια τους και να συνεχίσουν.
Επειδή αντιμετωπίζουν καθημερινά τα βλέμματα, τις κακίες και τα αρνητικά σχόλια με αξιοπρέπεια και στωικότητα.
Επειδή είναι δυνατές, τόσο δυνατές που και οι ίδιες απορούν με τη δύναμη τους.
Επειδή, εκτός από μαμάδες, είναι και γιατροί και φυσιοθεραπευτές και λογοθεραπευτές και οτιδήποτε άλλο χρειάζεται το παιδί τους.
Επειδή κάποιες μέρες είναι πιο δύσκολες από τις άλλες, όμως αυτές δεν το βάζουν κάτω
Επειδή πάντα ελπίζουν, ακόμα κι όταν φαινομενικά δεν υπάρχει ελπίδα
Επειδή έχουν ανεξάντλητη υπομονή
Επειδή γνωρίζουν πως το παιδί τους τις χρειάζεται όσο τίποτα άλλο στον κόσμο
Επειδή θα έδιναν και τη ζωή τους, για να κάνουν τα παιδιά τους όλα αυτά τα μικρά …δηθεν ενοχλητικά πράγματα, που κάνουν τα άλλα παιδιά
Επειδή, τελικά, όταν κοιτάζουν τα παιδιά τους, δεν βλέπουν παιδιά με ειδικές ανάγκες, αλλά μονάχα τα αγγελούδια τους…
1 σχόλιο:
Είδα δυο τέτοιους γονείς-ήρωες τις περασμένες Κυριακές.Είχαν φέρει το παιδί τους να το μεταλάβουν.Ένοιωσα τέτοια ομορφιά όταν μπήκαν μέσα οι τρείς τους!Αισθάνθηκα πραγματικά το "μεθ'ημών ο Θεός" εκείνη την ώρα!
Αυτή η τεράστια υπομονή που περιγράφετε ήταν πασιφανής...και για μένα είναι πλέον ένας λόγος παραπάνω να πηγαίνω στην εκκλησία-ακόμα κι αν ακούγεται περίεργο.Μοιάζει να είναι εκεί ο Θεός μπροστά σου εκείνη την ώρα!
Αυτοί οι άνθρωποι είναι ευλογημένοι απο το Θεό και τίποτα λιγότερο απο αυτό που γράφω,και έτσι πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε και να τους φερόμαστε όλοι μας!
Να είστε καλά για την ευκαιρία που μου δώσατε πάλι με αυτή την ανάρτηση να θυμηθώ στιγμές ομορφιάς απο την καθημερινότητά μου,αλλά και το ότι δεν αφήνει κανέναν ο θεός.
Δημοσίευση σχολίου