Συνολικές προβολές σελίδας

Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2016

Οι νέοι και ο Όσιος Πορφύριος, επιστολή της Μάρως Σιδέρη που διαβάστηκε στην ημερίδα που έγινε στη Θεσσαλονίκη

Οι νέοι και ο Όσιος Πορφύριος

Μολονότι το θέμα της ημερίδας είναι «Ο Όσιος Πορφύριος και οι νέοι», φρονώ πως πρέπει να ξεκινήσω την περισυλλογή μου ανάποδα: «Οι νέοι και ο Όσιος Πορφύριος!» Πώς στέκει ένας νέος άνθρωπος (νέος στην ηλικία ή στην πίστη) απέναντι σε έναν μοναχό που έχει Αγιότητα; Πώς στέκει κάποιος που πρωτοπερπατά στη γη, μπροστά σ’  έναν άνθρωπο που ομιλεί με τον Ουρανό; Υπάρχει επιστημονική εξήγηση γι’  αυτή τη σχέση;

Ἐπιστολή σέ ἀγαπητούς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς Φοιτητές τῆς Θεολογίας


       
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
τέκνα φωτόμορφα τῆς Ἐκκλησίας μας,
χαίρετε τήν ἀγάπη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ,
τῆς ὁποίας τίποτε γλυκύτερο δέν ὑπάρχει στόν κόσμο.

          Χαίρω γιά τήν εὐλογημένη σας χριστιανική ὁμάδα καί πνευματική σας συντροφιά. Ἔτσι, ὁ ἕνας συμπνευματίζεται μέ τόν ἄλλο. Καί ὅλοι μαζί ἀποτελεῖτε μία δύναμη τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ τήν ὁποία δίνετε μιά καλή μαρτυρία τοῦ Χριστοῦ στήν σημερινή κοινωνία.
          Χάρηκα ἐπίσης ἀπό τήν πληροφορία ὅτι θέλετε νά τιμήσετε τόν νέον ὅσιο Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν ἅγιο Πορφύριο τόν Καυσοκαλυβίτη. Εἶχα τήν χαρά καί τήν θεία εὐλογία, φίλοι μου, νά γνωρίσω τόν πατέρα αὐτόν τῆς Ἐκκλησίας μας, νά ἀσπαστῶ τήν χεῖρα του, νά ἀκούσω τίς ἅγιες νουθεσίες του καί νά λάβω τήν εὐχή του.

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΟΝΙΤΣΗΣ κ. ΑΝΔΡΕΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ «Ο ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΙ»


Ἐν Κονίτσῃ τῇ 12ῃ Ἰανουαρίου 2016
Πρός
Φοιτητάς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς
τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
«Τέκνα τῶν Ἁγίων Δημητρίου καί Πορφυρίου»
Εἰς Θεσσαλονίκην


Ἀγαπητοί μου Φοιτηταί,
Κατά πρῶτον λόγον, νά εὐχηθῶ εὐλογημένον παρά Κυρίου τόν Νέον Ἐνιαυτόν τῆς χρηστότητός Του, ἐν ὑγείᾳ, ἁγιασμῷ καί πνευματικῇ χαρᾷ.

Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2016

Χαιρετισμός Γερόντισσας Θεοξένης στην Ημερίδα των φοιτητών «Ο Όσιος Πορφύριος και οι Νέοι»


Ἀγαπητοί μας ἐν Χριστῷ νέοι καί νέες
Σᾶς εὐχαριστοῦμε γιά τήν πρόσκληση νά συμμετέχουμε στήν ἡμερίδα πού εἶναι ἀφιερωμένη στόν Ἅγιο Πορφύριο τόν Καυσοκαλυβίτη. Σᾶς στέλνουμε ἐγκάρδιους χαιρετισμούς ἀπό τήν Μονή Χρυσοπηγῆς, στά Χανιά τῆς Κρήτης, καί τίς εὐχές μας γιά καλή ἐπιτυχία.

Ώρα για την καλή επανάσταση!!!

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 63η

Πρὸς
Τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ᾿ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Ἡ χάρις καὶ ἡ εὐλογία τοῦ Κυρίου µας Ἰησοῦ Χριστοῦ εὔχοµαι νὰ σκεπάζει ὅλους σας, τὴν κοινωνία, τὸ ἔθνος καὶ τὴν Ἐκκλησία µας.

Σκέφθηκα πολὺ γιὰ νὰ συντάξω αὐτὴ τὴν ἐγκύκλιο καὶ νὰ τὴν ἀπευθύνω στὴν ἀγάπη σας. Μέχρι τὴν τελευταία στιγµὴ δὲν ἤµουν σίγουρος ἂν ἔπρεπε νὰ τὸ κάνω. Τὶς τελευταῖες ὅµως µέρες, µέσα στὴν κατάσταση τοῦ γενικευµένου πανικοῦ ποὺ ἐπικρατεῖ στὴν πατρίδα µας, τῶν σπασµωδικῶν ἀποφάσεων τῶν ὑπευθύνων διαχειριστῶν τῆς ζωῆς καὶ τοῦ µέλλοντός µας, τὴν ἐπαναλαµβανόµενη ἐναλλαγὴ ὑποσχέσεων καὶ διαψεύσεων ποὺ ἔχουν τραυµατίσει τὸ ἠθικὸ καὶ τὴν ἀξιοπρέπεια µας, τὸν καταιγισµὸ τῶν χωρὶς τέλος φορολογικῶν ἐπιβαρύνσεων, δέχθηκα σωρεία τηλεφωνηµάτων καὶ µηνυµάτων πολιτῶν τῆς περιοχῆς µας ποὺ ζητοῦν ἀπεγνωσµένα µία παρέµβαση καὶ κάποια συµπαράσταση στὸ οἰκονοµικό τους ἀδιέξοδο καὶ δράµα. Οἱ µισθοὶ καὶ οἱ συντάξεις περικόπηκαν, ἀρκετοὶ ἀπολύθηκαν, οἱ ἄνεργοι πληθύνονται, πολλοὶ στέγνωσαν οἰκονοµικά. Καὶ ξαφνικὰ µᾶς ζητεῖται ἀπειλητικὰ καὶ ἐκβιαστικὰ νὰ πληρώσουµε ἐπὶ πλέον φόρο γιὰ τὸ σπίτι ποὺ µένουµε σὰν νὰ εἶναι τὸ κράτος πλέον φτωχότερο ἀπὸ τοὺς φτωχούς. Φτάσαµε, ἀντὶ τὰ ἔξοδά µας νὰ γίνονται γιὰ τὸ φαγητό, τὸ σπίτι καὶ τὶς ἀνάγκες µας, ὅ,τι ξοδεύουµε νὰ πηγαίνει σὲ δύο φοβερὲς λέξεις: σὲ φόρους καὶ σὲ χρέη.

Ντρέπομαι γιατί…


Άνθρώπινα σκουπίδια κομματιάζουν την Πατρίδα μου και την ξεπουλάνε για ένα ξεροκόμματο κι εγώ τους παρακολουθώ αμέτοχος.
Που υπάρχουν τόσες εκπομπές «υψηλής» μαγειρικής στην τηλεόραση.
Που βλέπω πεινασμένα παιδιά να λιποθυμούν στα σχολεία, ενώ το δικό μου παιδί πίνει ακόμα μισό ποτήρι γάλα.

Ζητεῖται θαῦμα…

Τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα, 
ἀπὸ τὸ Περιοδικὸ «Παρακαταθήκη»,Ἰανουάριος 2016

Ἐδῶ καὶ καιρὸ ὁ τόπος μας βουλιάζει ὁλοένα καὶ πιὸ βαθιὰ μὲς στὴν ἀπόγνωση. Κυβερνήσεις ἀνεβοκατεβαίνουν, φέρνοντας ὅλες τους ἀνεξαιρέτως ὅλο καὶ πιὸ κοντὰ τὴν ἐκποίηση τῆς χώρας καὶ συνεχίζοντας μεθοδικὰ τὸ βασικὸ ἔργο τους, δηλαδὴ τὴν πνευματικὴ διάλυση αὐτοῦ τοῦ λαοῦ, μέσα ἀπὸ τὸ ἐπὶ δεκαετίες συστηματικὸ ξεχαρβάλωμα τῶν ἀξιῶν του, τῆς πίστης, τῆς γλώσσας καὶ τῆς παιδείας του. Ἑνὸς λαοῦ ποὺ περνᾶ τραγικὲς στιγμές, ὄχι μόνο λόγω τῆς οἰκονομικῆς κρίσης, ἀλλὰ πρωτίστως ἐπειδὴ χωρὶς πλέον ἱστορικὴ μνήμη, ἐθνικὰ ἀπονευρωμένος καὶ θρησκευτικὰ ἀποχρωματισμένος, ἔχει χάσει πιὰ τὰ πνευματικά του ἀντισώματα, αὐτὰ ποὺ τοῦ ἐπέτρεπαν νὰ ἐπιβιώνει καὶ νὰ ἀναγεννιέται σὲ οἰκονομικὰ ἢ πολιτικὰ πολὺ χειρότερους ἀπὸ τὸν σημερινὸ καιρούς.

Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2016

«Πρωτοχρονιά με έναν μελλοθάνατο!»


Του Αντώνη Μακατούνη - (Από την εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια)
Σε λίγες ώρες το 2015 θα μας αποχαιρετήσει και το βράδυ της αλλαγής του χρόνου όλοι θα βρουν μια ζεστή αγκαλιά για να ευχηθούν «καλή χρονιά», με την προσδοκία για ένα καλύτερο αύριο, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η χώρα.
Τις πραγματικές δυσκολίες όμως τις αντιμετωπίζουν όσοι αυτές τις άγιες ημέρες βρίσκονται στα νοσοκομεία.
Οι άρρωστοι και οι ανήμποροι που περνούν επώδυνες στιγμές, με έντονο σωματικό πόνο, αλλά και οι συγγενείς τους, οι οποίοι βιώνουν τα τραγικά συναισθήματα της απόγνωσης και της απώλειας όταν χάνουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα. 

Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2016

Τα ξύλα του παπά (Μία συγκλονιστική πραγματική διήγηση με κρυπτοχριστιανούς)

Πέμπτη τοῦ Πάσχα κι ὁ πάπα – Λευτέρης πρωΐ-πρωΐ φόρτωνε τό ζῷο του κι ἑτοιμαζόταν νά κατεβεῖ στήν Τραπεζούντα. Τήν ἴδια ὥρα ἀκούστηκαν οἱ πρῶτοι χτύποι τῆς καμπάνας. Ὁ συνεφημέριός του ὁ πάπα – Γαβριήλ φαίνεται πῶς εἶχε ἀϋπνίες. Χθές ἦταν ἡ σειρά του νά λειτουργήσει. Μετά πῆρε τά βουνά καί τά λαγκάδια νά μαζέψει ξύλα. Καί σήμερα νάτον ξημερώματα, ἕτοιμος νά κάνει τόν πραματευτή. Κανονικά ὄφειλε νά πάει στήν ἐκκλησιά. Τέτοια μέρα, ἀκόμη Πασχαλιά, ποῦ ξανακούστηκε νά λείπει ἀπ’ τή Λειτουργία! Ἄς ὄψονται, ὅμως, τά τόσα στόματα ποῦ περιμένουν στό σπίτι. Κάποιος ἔπρεπε νά νοιαστεῖ γιά τό καθημερινό τους…Ὀκτώ του ἔδωσε ὁ Θεός κι ἄλλα τρία ὁ Ἀναστάσης ὁ κουμπάρος του: Τή γυναῖκα του, τήν πεθερά του, τήν «κυρά – ντουλάπα», καί τόν κουνιάδο του, ποῦ δέν φτουρᾶ σέ δουλειά…
Ἔκανε τό σταυρό του καί ξεκίνησε…

Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2016

Μία ημέρα στέρηση από την αμαρτία (Αληθινό περιστατικό)

Στις αρχές του ΙΘ΄ αιώνος, η Μονή του Αγίου Παντελεήμονος Αγίου Όρους, το Ρωσικό, που την εποχή αυτή είχε Έλληνες μοναχούς, ήταν πλήρως εγκαταλελειμμένη.
Η Ιερά Κοινότης, λοιπόν, το έτος 1803, αποφάσισε να διαγράψει το μοναστήρι από τον αριθμό των αγιορειτικών μονών, και απευθύνθηκε στον οικουμενικό πατριάρχη Καλλίνικο με ανάλογη αίτηση.
Ο πατριάρχης απέρριψε αποφασιστικά τέτοια πρόταση και έδωσε εντολή να φροντίσουν αμέσως για την εξεύρεση εμπείρου και πνευματικού ηγουμένου, στου οποίου τα χέρια θα παρέδιδαν όσο το δυνατόν γρηγορώτερα το κοινόβιο για να το ανασυγκροτήση.
Μόλις η Ιερά Κοινότης έλαβε γνώση της Πατριαρχικής αποφάσεως, επέλεξε και πρότεινε τον Έλληνα π. Σάββα, ηλικιωμένο ιερομόναχο της Σκήτης Ξενοφώντος, ο οποίος κατά τη γνώμη τους ήταν ικανός να αντεπεξέλθη στο έργο που επρόκειτο να του ανατεθή.
(Ο π. Σάββας τελικά με εντολή του Πατριάρχη πάει στην Κωσταντινούπολη και το κείμενο συνεχίζει ως ακολούθως) :

Παρασκευή 1 Ιανουαρίου 2016

Ο αντιπαθητικός παπούλης

Κάποτε πολύ παλιά σε ένα μοναστήρι στο Όρος, πριν ακόμα η ανθρωπότητα μάθει τι είναι το ηλεκτρικό ρεύμα, ήταν μία μικρή αδελφότητα νέων κατά βάσει μοναχών με τον Γέροντά τους, ο οποίος ήταν και αυτός σχετικά νέος.
Μέσα σε αυτήν την αδελφότητα υπήρχε όμως και ένας μεγάλος σε ηλικία παππούλης. Ο παππούλης της ιστορία μας, λοιπόν, δεν έλεγε ποτέ καλημέρα και περπατούσε πάντα με κατεβασμένο το βλέμμα.

Ζουν οι ψυχές και μας βλέπουν!

Σ’ ένα αιγαιοπελαγίτικο νησί ζούσε προ ετών ένας ιερέας ευλαβέστατος. Η ψυχούλα του ήταν γεμάτη στοργή για το ποίμνιό του και ειδικά για τους πονεμένους. Έφτασε όμως η μέρα που δοκιμάστηκε κι εκείνος και πόνεσε πολύ.